Homeopathie en wetenschap

Bij de vertaling van een Engelse tekst stuitte hij op een verklaring van de werking van kinabast bij malaria. Kinabast, de bast van de kinaboom, werkte volgens de auteur zo goed tegen malaria, omdat deze een bittere stof bevatte. Hahnemann vond deze verklaring onbevredigend en ging zelf op zoek naar een betere verklaring. Hij besloot de werking van de kinabast op zichzelf uit te testen door de stof in te nemen. Hij deed hierbij een opmerkelijke ontdekking: nadat een hij een middel tegen malaria had ingenomen zonder malaria te hebben, kreeg hij enkele uren malariasymptomen. De vraag die Hahnemann zich hierna stelde, was of dit een toevallige eenmalige gebeurtenis was of dat gelijksoortige reacties ook bij andere stoffen zouden optreden. Om op deze vraag een antwoord te vinden, begon Hahnemann allerlei stoffen op zichzelf uit te proberen. Later werd bij deze experimenten een groot aantal proefpersonen ingeschakeld. Telkens wanneer iemand een stof had ingenomen, werd nauwkeurig genoteerd van welke verschijnselen de proefpersoon last kreeg. Daarbij werd niet alleen op de lichamelijke verschijnselen gelet, maar ook op veranderingen op emotioneel en mentaal gebied. Zo werd van een groot aantal stoffen de nauwkeurige uitwerking op gezonde mensen bekend. Na een aantal jaren beschikten Hahnemann en zijn medewerkers over de resultaten van vele tientallen geneesmiddelproeven. Om zijn bevindingen in de praktijk te kunnen toetsen heropende hij zijn praktijk. Hij nam ruimschoots de tijd voor de patiënten om nauwkeurig alle klachten op een rijtje te zetten en vervolgens een zo passend mogelijk geneesmiddel voor te schrijven. Zijn theorie bleek te werken. De symptomen van zijn patiënten verdwenen door middelen die soortgelijke symptomen veroorzaakten bij gezonde proefpersonen. Kort gezegd: het gelijkende werd door het gelijkende genezen. Het woord homeopathie betekent ook letterlijk: ‘gelijkend lijden’. Homeopathie is afgeleid van de Griekse woorden homoios (= gelijkend) en pathos (= lijden).